Wysokie ceny mieszkań, szerokie ulice o przekroju autostrad i znikająca zieleń. Oto żniwo transformacji. Utożsamienie rozwoju z dominacją wolnego rynku, prywatyzacją usług publicznych i bezmyślne zalewanie Polski betonem sprawiło, że nasz interes – mieszkanek i mieszkańców oraz miast – zszedł na dalszy plan.
Dla Warszawy kluczowe jest pięć kwestii:
Po pierwsze, racjonalna polityka mieszkaniowa. Nie ma wątpliwości, że państwo musi zacząć budować mieszkania na wynajem. Przeciętny koszt wynajęcia kawalerki w stolicy to około 1200 złotych, a pokoju 800 złotych. Osoba zarabiająca w Warszawie płacę minimalną – 1750 złotych – nie jest w stanie wynająć samodzielnie nawet małego mieszkania i się utrzymać.
Potrzebujemy polityki mieszkaniowej skierowanej do wszystkich grup społecznych: nie tylko do młodych, ale również do seniorów i seniorek. Nie tylko dla rodzin, ale również dla singli i wieloosobowych gospodarstw domowych. Nie tylko dla tych, których stać na kredyt, lecz również tych, którzy kredytu nigdy nie zaciągną.
Po drugie, walka z reprywatyzacją. Obecnie mamy do czynienia w Warszawie z niekontrolowaną i – jak wszystko na to wskazuje – nie do końca legalną reprywatyzacją. Warszawa potrzebuje ustawy reprywatyzacyjnej, która zatrzyma handel roszczeniami i zabezpieczy interesy lokatorów i lokatorek. Brak ustawy reprywatyzacyjnej to wielomilionowe straty dla budżetu miasta oraz dramaty mieszkanek i mieszkańców eksmitowanych z kamienic przejętych przez handlarzy roszczeniami.
Po trzecie, lepszy transport. Korki, wypadki i rakotwórcze pyły w powietrzu… Oto żniwo prowadzonej od dawna polityki transportowej miasta, ignorującej doświadczenia i wiedzę z innych krajów. Dzięki nowej, zielonej polityce nie musi tak być!
Należy stanowczo domagać się priorytetu dla komunikacji publicznej, rowerowej i ruchu pieszego zarówno w polityce krajowej, jak i samorządowej. Priorytetem inwestycyjnym dla władz krajowych i samorządowych powinien być rozwój kolei, transportu publicznego i infrastruktury rowerowej.
Po czwarte, dobre planowanie przestrzenne. Warszawa nie może dłużej być miastem bez planowania przestrzennego, pogrążającym się w urbanistycznym chaosie. Rozwiązanie problemu transportu i mieszkalnictwa wymaga uporządkowania tej dziedziny. Ustawy regulujące kwestie planowania, jak nowelizacja ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, przetrzymywane są w sejmowych zamrażarkach.
Wreszcie, lepsze warunki pracy. Czas skończyć z zatrudnianiem na umowy śmieciowe. Praca na etat to prawo, a nie przywilej! Godne warunki pracy i prawo do odpoczynku to podstawowe prawa obywateli i obywatelek. Musimy postawić na zrównoważone zamówienia publiczne, tworzące miejsca pracy dobre dla lokalnej społeczności oraz dla środowiska. Będę wspierać lokalną gospodarkę, zwłaszcza drobny handel i rzemiosło. Sklepy wielkopowierzchniowe przestaną wypierać lokalne sklepy.
Joanna Erbel – socjolożka miasta, liderka miejska, publicystka, członkini Partii Zieloni i Kongresu Ruchów Miejskich. Należy do inicjatywy Otwarty Jazdów. W 2013 r. była pełnomocniczką obywatelskiej inicjatywy uchwałodawczej „Stop podwyżkom cen biletów ZTM”. Kandydatka Partii Zieloni na prezydentkę Warszawy w wyborach samorządowych 2014 r., członkini Rady ds. budżetu partycypacyjnego przy Prezydencie m.st. Warszawy. Kandyduje na posła z listy Zjednoczonej Lewicy (lista nr 6), miejsce 5.
